فارسی » عبری | ‫55 [پنجاه و پنج]‬ | ‫کار‬

‫55 [חמישים וחמש]‬ ‫לעבוד‬

55 [xamishim w\'xamesh] la'avod

‫شغل شما چیست؟‬?	‫במה את / ה עובד / ת?‬; bameh atah/at oved/ovedet?
‫شوهر من پزشک است.‬	‫בעלי רופא.‬; ba'ali rofe.
‫من نیمه وقت به عنوان پرستار کار می‌کنم.‬	‫אני עובדת כאחות בחצי משרה.‬; ani ovedet k'axot bexatsi missrah.
‫به زودی حقوق بازنشستگی ما پرداخت می‌شود.‬	‫בקרוב נצא לגמלאות.‬; b'qarov netse legimla'ot.
‫اما مالیات ها زیاد هستند.‬	‫אבל המיסים גבוהים.‬; aval hamisim gvohim.
‫و بیمه درمانی بالا (زیاد) است).‬	‫והביטוח הרפואי יקר.‬; w'habituax harefu'i yaqar.
‫تو می‌خواهی چکاره بشوی؟‬?	‫במה תרצה / י לעבוד בעתיד?‬; vameh tirtseh/tirtsi la'avod b'atid?
‫من می‌خواهم مهندس بشوم.‬	‫אני רוצה להיות מהנדס / ת.‬; ani rotseh/rotsah lihiot mehandes/mehandeset.
‫من می‌خواهم به دانشگاه بروم‬	‫אני רוצה ללמוד באוניברסיטה.‬; ani rotseh/rotsah lilmod ba'universitah.
‫من کارآموز هستم.‬	‫אני מתמחה.‬; ani mitmaxeh/mitmaxah.
‫درآمدم زیاد نیست.‬	‫אני לא מרוויח / ה הרבה.‬; ani lo marwiax/marwixah harbeh.
‫من خارج از کشور کارآموزی می‌کنم.‬	‫אני עושה התמחות בחול.‬; ani osseh/ossah hitmaxut b’xul.
‫این رئیس من است.‬	‫זה המנהל שלי.‬; zeh hamenahel sheli.
‫من همکارهای مهربانی (خوبی) دارم.‬	‫יש לי קולגות נחמדים.‬; yesh li qolegot nexmadim.
‫ظهرها همیشه به سلف اداره می‌رویم.‬	‫אנחנו תמיד אוכלים צהריים במזנון.‬; anaxnu tamid okhlim tsohoraim bamiznon.
‫من به دنبال کار هستم.‬	‫אני מחפש / ת עבודה.‬; ani mexapess/mexapesset avodah.
‫یک سال است که بیکارم.‬	‫אני מובטל / ת כבר שנה.‬; ani muvtal/muvtelet kvar shanah.
‫در این کشور بیکار زیاد است.‬	‫יש הרבה מדי מובטלים בארץ.‬; yesh harbeh miday muvtalim ba'arets.

‫کلمات بلند، کلمات کوتاه‬

‫طول کلمه به مطالب آموزنده آن بستگی دارد.‬ ‫این نکته را یک مطالعه آمریکایی نشان داده است.‬ ‫پژوهشگران کلماتی را از ده زبان اروپایی مورد بررسی قرار دادند.‬ ‫این کار بوسیله کامپیوتر صورت گرفت.‬ ‫کامپیوتر واژه های مختلف را توسّط یک برنامه تجزبه و تحلیل کرد.‬ ‫در این فرآیند، محتوای آموزنده آن با استفاده از یک فرمول محاسبه گردید.‬ ‫نتایج روشن بود.‬ ‫هرچه یک کلمه کوتاه تر بود، محتوای کمتری را منتقل می کرد.‬ ‫جالب است که، ما از کلمات کوتاه بیشتر از کلمات طولانی استفاده می کنیم.‬ ‫دلیل این امر را می توان در کارآئی سخن یافت.‬ ‫وقتی که ما صحبت می کنیم، بر روی مهم ترین چیز تمرکز می کنیم.‬ ‫بنابراین، کلمات بدون اطلاعات زیاد نباید بیش از حد طولانی باشند.‬ ‫این مسئله تضمین می کند که ما زمان زیادی را بر روی مطالب بی اهمیت صرف نمی کنیم.‬ ‫این همبستگی بین طول و محتوای جمله دارای مزیت دیگری نیز هست.‬ ‫این امر تضمین می کند که محتوای آموزنده همواره یکسان باقی می ماند.‬ ‫بدین معنی که، ما همیشه در یک دوره معین زمانی یک مقدار سخن می گوئیم.‬ ‫به عنوان مثال، ما می توانیم از چند کلمه طولانی استفاده کنیم.‬ ‫امّا، به جای آن می توانیم از کلمات کوتاه زیادی هم استفاده کنیم.‬ ‫این انتخاب ما مهم نیست: محتوای مطلب یکسان باقی می ماند.‬ ‫درنتیجه، سخن ما آهنگ یکنواختی دارد.‬ ‫این مسئله کار شنیدن شنوندگان را آسان تر می کند.‬ ‫اگر همیشه مقدار اطلاعات تغییر کند، این امر کار را دشوار می کند.‬ ‫شنوندگان نمی توانند خود را با سخن ما هماهنگ کنند.‬ ‫درک کلام هم دشوار خواهد شد.‬ ‫کسی که می خواهد سخن او به بهترین وجه درک شود، باید از کلمات کوتاه استفاده کند.‬ ‫زیرا که کلمات کوتاه بهتر از کلمات بلند درک می شوند.‬ ‫بنابراین، اصل این است که: Keep It Short and Simple! (کلام خود را کوتاه و ساده نگه دارید!)‬ ‫به طور خلاصه: KISS!‬