فارسی » ایتالیائی | ‫10 [ده]‬ | ‫دیروز – امروز – فردا‬

10 [dieci] Ieri – oggi – domani

‫دیروز شنبه بود.‬	Ieri era sabato.
‫دیروز ‫من سینما بودم.‬	Ieri sono stato al cinema.
‫فیلم جالبی بود.‬	Il film era interessante.
‫امروز یکشنبه است.‬	Oggi è domenica.
‫من امروز کار نمی‌کنم.‬	Oggi non lavoro.
‫من امروز در خانه می‌مانم (هستم).‬	Resto a casa.
‫فردا دوشنبه است.‬	Domani è lunedì.
‫من فردا دوباره کار می‌کنم.‬	Domani lavoro di nuovo.
‫من در اداره کار می‌کنم.‬	Lavoro in ufficio.
‫این کیست؟‬	Chi è?
‫این پیتر است.‬	È Peter.
‫پیتر دانشجو است.‬	Peter è uno studente.
‫این کیست؟‬	Questa chi è?
‫این مارتا است.‬	Questa è Martha.
‫مارتا منشی است.‬	Martha è una segretaria.
‫پیتر و مارتا با هم دوست هستند.‬	Peter e Martha sono amici.
‫پیتر دوست پسر مارتا است.‬	Peter è l’amico di Martha.
‫مارتا دوست دختر پیتر است.‬	Martha è l’amica di Peter.

‫علائم به عنوان زبان‬

‫انسان زبان را برای برقراری ارتباط ایجاد کرده است.‬ ‫حتی اشخاص ناشنوا یا دارای اختلال شنوایی هم برای خود زبان دارند.‬ ‫زبان اشاره، زبان اصلی همه افرادی است که اختلال شنوایی دارند.‬ ‫این زبان از مجموعه ای از نمادها ساخته شده اند.‬ ‫این خصوصیّت این زبان را یک زبان بصری یا "قابل مشاهده" ساخته است.‬ ‫بنابراین، آیا زبان اشاره در سطح بین المللی قابل فهم است؟‬ ‫خیر، حتی علامت گذاری هم زبان های ملّی مختلف دارند.‬ ‫هر کشور زبان اشاره خاص خود را دارد.‬ ‫که تحت تأثیر فرهنگ آن کشور قرار دارد.‬ ‫زیرا، زبان همواره از فرهنگ تکامل می یابد.‬ ‫این موضوع در مورد زبان هایی که به آن صحبت نمی شوند هم صادق است.‬ ‫با وجود این، یک زبان اشاره بین المللی هم وجود دارد.‬ ‫اما علائم آن تا حدودی پیچیده تر است.‬ ‫امّا، زبان های اشاره ملّی شبیه به یکدیگر هستند.‬ ‫بسیاری از این نشانه ها تصویری هستند.‬ ‫آنها شبیه شکل اشیائی هستند که معرفی می کنند.‬ ‫معمول ترین زبان اشاره که به طور گسترده از آن استفاده می شود زبان اشاره آمریکایی است.‬ ‫زبان های اشاره به عنوان زبان های کاملا پیشرفته شناخته شده اند.‬ ‫این زبان ها برای خود دستور زبان دارند.‬ ‫اما این دستور زبان با دستور زبان، زبان هائی که با آن صحبت می شوند متفاوت است.‬ ‫بنابراین، زبان اشاره را نمی توان کلمه به کلمه ترجمه کرد.‬ ‫با وجود این، مترجمین شفاهی این زبان هم وجود دارند.‬ ‫در زبان اشاره اطلاعات به طور همزمان منتقل می شوند.‬ ‫این بدان معنی است که یک نشانه می تواند کلّ یک جمله را بیان کند.‬ ‫همچنین در زبان اشاره لهجه هم وجود دارد.‬ ‫خصوصیات منطقه ای، هم برای خود نشانه هایی دارند.‬ ‫و هر زبان اشاره آهنگ خود را دارد.‬ ‫این امر در مورد علامات هم صدق می کند: لهجه ما نشان دهنده اصلیّت ماست.‬