hrvatski » italijanski | 68 [šezdeset i osam] | veliko – malo

68 [sessantotto] grande – piccolo

veliko i malo	grande e piccolo
Slon je velik.	L’elefante è grande.
Miš je malen.	Il topo è piccolo.
tamno i svijetlo	scuro e chiaro
Noć je tamna.	La notte è scura.
Dan je svijetao.	Il giorno è chiaro.
staro i mlado	giovane e vecchio
Naš djed je jako star.	Nostro nonno è molto anziano.
Prije 70 godina je još bio mlad.	Settant’anni fa era ancora giovane.
lijepo i ružno	bello e brutto
Leptir je lijep.	La farfalla è bella.
Pauk je ružan.	Il ragno è brutto.
debelo i mršavo	grasso e magro
Žena od sto kilograma je debela.	Una donna di 100 chili è grassa.
Muškarac od pedeset kilograma je mršav.	Un uomo di 50 chili è magro.
skupo i jeftino	caro e non caro / costoso e non costoso
Auto je skupo.	La macchina è cara / costosa.
Novine su jeftine.	Il giornale non è caro / costoso.

Dva jezika = dva centra za govor!

Našem mozgu je svejedno kada učimo neki jezik. Budući da različite jezike pohranjuje u različitim područjima. Ne pohranjuju se svi jezici koje učimo na istom mjestu. Jezici koje učimo kao odrasli imaju vlastiti spremnik. To znači da mozak obrađuje nova pravila na jednom drugom mjestu. Ne pohranjuju se zajedno s materinjim jezikom. Ljudima koji odrastaju dvojezično potrebno je samo jedno područje. Do tog zaključka se došlo u mnogim istraživanjima. Neuroznanstvenici ispitivali su različite ispitanike. Ti ispitanici su tečno govorili dva jezika. Međutim, jedan dio ispitanika je odrastao s dva jezika. Drugi dio je kasnije naučio drugi jezik. Istraživači su mjerili moždanu aktivnost tokom jezičnih testova. Tako su vidjeli koja područja mozga rade kod testova. I uvidjeli su da “kasniji” učenici imaju dva jezična centra! Istraživači su već duže vrijeme pretpostavljali da je to tako. Ljudi s ozljedama mozga pokazuju različite simptome. Na taj način ozljeda mozga vodi do poteškoća u govoru. Oboljeli tako ne mogu izgovoriti ili razumjeti riječi. Međutim, ponekad dvojezične žrtve nesreće pokazuju neobične simptome. Njihove jezične poteškoće ne moraju uvijek pogoditi oba jezika. Ako je ozlijeđeno samo jedno područje mozga, drugo može još uvijek funkcionirati. Tada pacijenti govore jedan jezik bolje od drugog. Dva jezika se opet nauče različitim tempom. To dokazuje da se oba jezika ne pohranjuju na isto mjesto. Budući da se ne nauče istovremeno, formiraju se dva centra. Još nije poznato na koji točno način naš mozak upravlja s više jezika. Međutim, nova saznanja bi mogla dovesti do novih strategija učenja.