Nederlands » Catalaans | 65 [vijfenzestig] | Ontkenning 2

65 [seixanta-cinc] Negació 2

Is de ring duur	És car l’anell?
Nee, hij kost maar honderd euro.	No, només costa cent euros.
Maar ik heb er maar vijftig.	Però només en tinc cinquanta.
Ben je al klaar	Has acabat?
Nee, nog niet.	No, encara no.
Maar ik ben zo klaar.	Però aviat acabo.
Wil je nog soep	Vols més sopa?
Nee, ik wil er geen meer.	No, ja no en vull.
Maar nog wel een ijsje.	Però un altre gelat.
Woon je hier al lang	Que fa gaire que vius aquí?
Nee, pas een maand.	No, només un mes.
Maar ik ken al veel mensen.	Però ja conec un munt de gent.
Ga je morgen naar huis	Vas a casa demà?
Nee, pas in het weekend.	No, només els caps de setmana.
Maar ik kom zondag al terug.	Però ja torno diumenge.
Is je dochter al volwassen	La teva filla ja és major d’edat?
Nee, ze is pas zeventien.	No, té només disset anys.
Maar ze heeft al een vriend.	Però ja té xicot.

Genetische mutatie maakt het spreken mogelijk

Van alle levende wezens in de wereld kan alleen de mens spreken. Dit onderscheidt hun van dieren en planten. Natuurlijk kunnen ook dieren en planten met elkaar communiceren. Ze beheersen nog niet de complexe lettergrepen Maar waarom kan de mens wel spreken? Om te kunnen spreken zijn er organische kenmerken nodig. Deze fysische eigenschappen hebben alleen mensen. Het is natuurlijk niet vanzelfsprekend dat deze zijn ontwikkeld In de evolutionaire geschiedenis gebeurde niets zonder een reden. Uiteindelijk begon de mens te praten. Wanneer het precies gebeurde is nog niet bekend. Maar er moest iets gebeurd zijn dat de mens liet spreken. Onderzoekers denken dat een genetische mutatie daarvoor verantwoordelijk was. Antropologen hebben de erfelijkheid van verschillende organismen vergeleken. Het is bekend dat een bepaald gen de taal beïnvloeden gaat. Mensen met een beschadiging hebben problemen met talen. Ze kunnen zichzelf niet goed uitdrukken en begrijpen de woorden minder goed. Dit gen werden bij mensen, apen en muizen onderzocht. Bij mensen en chimpansees is het zeer vergelijkbaar. Slechts twee kleine verschillen worden herkend. Deze verschillen zijn echter in de hersenen merkbaar. Samen met andere genen worden bepaalde hersenactiviteiten beïnvloedt. Hierdoor kan de mens spreken en de aap niet. Het mysterie van de menselijke taal is daarmee nog niet opgelost. Omdat de genmutatie alleen niet voldoende is om te kunnen spreken. Onderzoekers hebben de menselijke genvariant in muizen geïmplanteerd. Ze konden daarna nog niet spreken ... Het piepen had alleen maar een ander geluid!