nynorsk » kroatisk | 88 [åttiåtte] | Fortid av modale hjelpeverb 2

88 [osamdeset i osam] Prošlo vrijeme načinskih glagola 2

Son min ville ikkje leike med dokka.	Moj se sin nije htio igrati s lutkom.
Dotter mi ville ikkje spele fotball.	Moja kćerka nije htjela igrati nogomet.
Kona mi ville ikkje spele sjakk med meg.	Moja supruga nije htjela sa mnom igrati šah.
Borna mine ville ikkje gå på tur.	Moja se djeca nisu htjela šetati.
Dei ville ikkje rydde rommet sitt.	Oni nisu htjeli pospremiti sobu.
Dei ville ikkje leggje seg.	Oni nisu htjeli ići u krevet.
Han fekk ikkje lov å ete is.	Nije smio jesti sladoled.
Han fekk ikkje lov å ete sjokolade.	Nije smio jesti čokoladu.
Han fekk ikkje lov å ete drops.	Nije smio jesti bombone.
Eg fekk ynskje meg noko.	Smio / smjela sam nešto zaželjeti.
Eg fekk lov å kjøpe meg ein kjole.	Smjela sam si kupiti haljinu.
Eg fekk ta meg ein sjokolade.	Smio / smjela sam uzeti jednu pralinu.
Fekk du røykje på flyet	Jesi li smio / smjela pušiti u zrakoplovu?
Fekk du drikke øl på sjukehuset	Jesi li smio / smjela piti pivo u bolnici?
Fekk du ta med hunden på hotellet	Jesi li smio / smjela povesti psa u hotel?
I ferien fekk borna lov til å vere lenge ute.	Djeca su za vrijeme praznika smjela dugo ostati vani.
Dei fekk leike lenge på plassen.	Smjela su se dugo igrati u dvorištu.
Dei fekk vere lenge oppe.	Smjela su dugo ostati budna.

Babyar kan lære grammatikkreglar

Born veks snøgt. Og dei lærer snøgt! Korleis born lærer, er ikkje utforska enno. Læreprosessane skjer automatisk. Born merkar ikkje at dei lærer. Likevel lærer dei meir kvar dag. Det er tydeleg med språk òg. Dei fyrste månadene kan babyen berre skrike. Etter eit par månader kan dei seie korte ord. Så blir det laga setningar av orda. Til slutt snakkar borna morsmålet sitt. Uheldigvis verkar det ikkje slik hjå vaksne. Dei treng bøker eller anna materiell for å lære. Berre på denne måten kan dei lære grammatikkreglar, til dømes. Men speborn kan grammatikk når dei er fire månader gamle! Forskarar lærte tyske speborn utanlandsk grammatikk. For å få til dette, spelte dei italienske setningar til dei. Desse setningane hadde visse syntaktiske strukturar. Babyane høyrde på dei korrekte setningane i om lag eit kvarter. Etterpå vart setningane spelte for babyane ein gong til. Men denne gongen var nokre setningar feil. Medan borna høyrde på setningane, vart hjernebylgjene deira målte. Slik kunne forskarane sjå korleis hjernen reagerte på setningane. Og borna viste ulik hjerneaktivitet på setningane! Sjølv om dei akkurat hadde lært dei, registrerte dei feila. Sjølvsagt forstår ikkje speborn kvifor nokre setningar er feil. Dei rettar seg einast inn mot lydmønster. Men det rekk for å lære eit språk - i det minste for babyar...