polski » czeski | 44 [czterdzieści cztery] | Wieczorne wyjście

44 [čtyřicet čtyři] Večerní program

Czy tu jest dyskoteka?	Je tady nějaká diskotéka?
Czy tu jest klub nocny?	Je tady nějaký noční klub?
Czy tu jest jakaś knajpka?	Je tady nějaká hospoda?
Co grają dzisiaj wieczorem w teatrze?	Co dávají dnes v divadle?
Co grają dzisiaj wieczorem w kinie?	Co dávají dnes v kině?
Co grają dzisiaj wieczorem w telewizji?	Co dávají dnes v televizi?
Czy są jeszcze bilety do teatru?	Jsou ještě vstupenky do divadla?
Czy są jeszcze bilety do kina?	Jsou ještě lístky do kina?
Czy są jeszcze bilety na mecz piłki nożnej?	Jsou ještě lístky na fotbal?
Chciałbym / Chciałabym siedzieć zupełnie z tyłu.	Chtěl bych lístek do zadní řady.
Chciałbym / Chciałabym siedzieć gdzieś po środku.	Chtěl bych lístek někam doprostřed.
Chciałbym / Chciałabym siedzieć na samym przodzie.	Chtěl bych lístek do přední řady.
Czy może mi pan / pani coś polecić?	Můžete mi něco doporučit?
Kiedy zaczyna się seans?	Kdy začíná představení?
Czy może mi pan / pani załatwić bilet?	Můžete mi sehnat vstupenku?
Czy w pobliżu jest pole golfowe?	Je tady poblíž nějaké golfové hřiště?
Czy w pobliżu jest kort tenisowy?	Jsou tady poblíž nějaké tenisové kurty?
Czy w pobliżu jest kryty basen?	Je tady poblíž nějaký krytý bazén?

Geny wpływają na język

To, jakim językiem mówimy, zależy od naszego pochodzenia. Ale również geny są odpowiedzialne za nasz język. Do takiego wniosku doszli szkoccy naukowcy. Badali, dlaczego angielski jest inny niż chiński. Odkryli przy tym, że też geny odgrywają tu swoją rolę. Ponieważ wpływają na rozwój naszego mózgu. Oznacza to, że kształtują nasze struktury mózgowe. Tym samym określana jest też nasza zdolność do nauki języków. Decydujące są przy tym warianty dwóch genów. Kiedy określony wariant jest rzadki, rozwijają się języki tonalne. Językami tonalnymi mówią więc ludy bez tego wariantu. W językach tonalnych wysokość tonów określa znaczenie słów. Do nich zalicza się na przykład chiński. Gdy jednak wariant genu dominuje, rozwijają się inne języki. Angielski nie jest językiem tonalnym. Warianty tych genów nie są równomiernie podzielone. Oznacza to, że na świecie występują nierównomiernie. Języki mogą przetrwać tylko wtedy, gdy są przekazywane dalej. W tym celu dzieci muszą umieć naśladować język swoich rodziców. Muszą więc dobrze nauczyć się języka. Tylko wtedy będzie przekazywany z pokolenia na pokolenie. Starszy wariant genu to ten, który wspiera języki tonalne. Dawniej prawdopodobnie było więcej języków tonalnych niż dzisiaj. Genetycznych komponentów nie można jednak przeceniać. Mogą się przyczyniać tylko do wyjaśnienia rozwoju języków. Nie ma natomiast żadnego genu na angielski i chiński. Każdy może uczyć się każdego języka. Do tego nie jest potrzebny żaden gen, tylko zaciekawienie i dyscyplina!