esperanto » slovena | 1 [unu] | Personoj

1 [ena] Osebe

mi	jaz
mi kaj vi	jaz in ti
ambaŭ ni	midva oba (obadva) / midve obe (obedve)
li	on
li kaj ŝi	on in ona
ambaŭ ili	onadva / onidve
la viro	moški; mož
la virino	ženska; žena; gospa
la infano	otrok
familio	družina
mia familio	moja družina
Mia familio estas ĉi-tie.	Moja družina je tukaj / tu.
Mi estas ĉi-tie.	Jaz sem tukaj / tu.
Vi estas ĉi-tie.	Ti si tukaj / tu.
Li estas ĉi-tie kaj ŝi estas ĉi-tie.	On je tukaj in ona je tukaj / tu.
Ni estas ĉi-tie.	Mi smo tukaj. / Me smo tukaj.
Vi estas ĉi-tie.	Vi ste tukaj / tu. / Ve ste tukaj / tu.
Ili ĉiuj estas ĉi-tie.	Oni vsi so tukaj. / One vse so tukaj.

Alfabetoj

Per lingvoj ni povas interkompreniĝi. Ni diras al aliaj tion, kion ni pensas aŭ sentas. Tiun funkcion plenumas ankaŭ la skriboj. La plej multaj lingvoj havas skribon. La skriboj konsistas el signoj. Tiuj signoj povas diverse aspekti. Multaj skriboj konsistas el literoj. Tiujn skribojn oni nomas alfabetoj. Alfabeto estas ordigita kvanto de grafikaj signoj. Tiuj signoj estas ligitaj al vortoj laŭ difinitaj reguloj. Al ĉiu signo korespondas fiksita prononco. La termino alfabeto venas el la greka. La unuaj du literoj de ĝia alfabeto nomiĝas Alfa kaj Beta. En la historio estis multaj malsamaj alfabetoj. Jam antaŭ pli ol 3000 jaroj la homoj uzis skribajn signojn. La skribaj signoj antaŭe estis magiaj simboloj. Nur malmultaj homoj sciis ilian signifon. Pli malfrue la signoj perdis sian simbolan econ. La literoj hodiaŭ ne plu havas signifon. Nur per kombino kun aliaj literoj ili estigas sencon. La skriboj kiaj ekzemple la ĉina malsame funkcias. Ili similas al bildoj kaj ofte montras tion, kion ili signifas. Kiam ni skribas, ni kodas niajn pensojn. Ni uzas signojn por fiksi nian scion. Nia cerbo lernis malĉifri la alfabeton. Signoj iĝas vortoj, kaj vortoj ideoj. Tiele, teksto povas jarmilojn postvivi. Kaj ankoraŭ kompreniĝi...