esperanto » hispana | 53 [kvindek tri] | Vendejoj

53 [cincuenta y tres] Tiendas

Ni serĉas sportvendejon.	Estamos buscando una tienda de deportes.
Ni serĉas viandovendejon.	Estamos buscando una carnicería.
Ni serĉas apotekon.	Estamos buscando una farmacia.
Ni ja volas aĉeti futbalan pilkon.	Es que querríamos comprar un balón de fútbol.
Ni ja volas aĉeti salamon.	Es que querríamos comprar salami.
Ni ja volas aĉeti medikamentojn.	Es que querríamos comprar medicamentos.
Ni serĉas sportvendejon por aĉeti futbalan pilkon.	Estamos buscando una tienda de deportes para comprar un balón de fútbol.
Ni serĉas viandovendejon por aĉeti salamon.	Estamos buscando una carnicería para comprar salami.
Ni serĉas apotekon por aĉeti medikamentojn.	Estamos buscando una farmacia para comprar medicamentos.
Mi serĉas juveliston.	Estoy buscando una joyería.
Mi serĉas fotovendejon.	Estoy buscando una tienda de fotografía.
Mi serĉas dolĉaĵvendejon.	Estoy buscando una pastelería.
Mi ja intencas aĉeti ringon.	Es que quiero comprar un anillo.
Mi ja intencas aĉeti filmon.	Es que quiero comprar un carrete de fotos.
Mi ja intencas aĉeti torton.	Es que quiero comprar una tarta.
Mi serĉas juveliston por aĉeti ringon.	Estoy buscando una joyería para comprar un anillo.
Mi serĉas fotovendejon por aĉeti filmon.	Estoy buscando una tienda de fotografía para comprar un carrete de fotos.
Mi serĉas dolĉaĵvendejon por aĉeti torton.	Estoy buscando una pastelería para comprar una tarta.

La memoro bezonas la parolon

La plej multaj homoj memoras sian unuan lernejan tagon. Ili tamen ne plu scias tion, kio antaŭe okazis. Ni havas preskaŭ neniun memoron pri niaj unuaj vivjaroj. Sed kial estas tiel? Kial ni ne memoras tion, kion ni travivis estante beboj? La kialo troviĝas en nia disvolviĝo. La parolkapablo kaj la memorkapablo disvolviĝas preskaŭ samtempe. Kaj por povi ion memori, la homo bezonas la parolkapablon. Tio signifas ke li jam devas havi vortojn por tio, kion li travivas. Sciencistoj efektivigis diversajn testojn kun infanoj. Ili tiuokaze faris interesan malkovron. Ekde kiam la infanoj lernas paroli, ili forgesas ĉion antaŭe okazintan. La eko de la parolo do estas ankaŭ la eko de la memoro. La infanoj multe lernas en la unuaj tri jaroj de sia vivo. Ili ĉiutage travivas novajn aferojn. Ili tiuaĝe ankaŭ faras tre gravas spertojn. Ĉio ĉi malgraŭe perdiĝas. La psiĥologoj nomas tiun fenomenon infana amnezio. Restas nur la aferoj, kiujn la infanoj povas nomi. La personajn spertojn konservas la membiografia memorkapablo. Ĝi funkcias kiel taglibro. En ĝi konserviĝas ĉio, kio gravas por nia vivo. La membiografia memorkapablo do ankaŭ formas nian identecon. Sed ĝia disvolviĝo dependas de la lernado de la gepatra lingvo. Kaj nian memorkapablon ni povas aktivigi nur per nia parolkapablo. Kompreneble ne vere forestas la aferoj, kiujn ni travivis estante beboj. Ili estas konservitaj ie en nia cerbo. Sed ni ne plu povas aliri ilin… vere bedaŭrindas, ĉu ne?