esperanto » slovaka | 53 [kvindek tri] | Vendejoj

53 [päťdesiattri] Obchody

Ni serĉas sportvendejon.	Hľadáme obchod so športovými potrebami.
Ni serĉas viandovendejon.	Hľadáme mäsiarstvo.
Ni serĉas apotekon.	Hľadáme lekáreň.
Ni ja volas aĉeti futbalan pilkon.	Chceli by sme totiž kúpiť futbalovú loptu.
Ni ja volas aĉeti salamon.	Chceli by sme totiž kúpiť salámu.
Ni ja volas aĉeti medikamentojn.	Chceli by sme totiž kúpiť lieky.
Ni serĉas sportvendejon por aĉeti futbalan pilkon.	Hľadáme obchod so športovými potrebami, aby sme kúpili futbalovú loptu.
Ni serĉas viandovendejon por aĉeti salamon.	Hľadáme mäsiarstvo, aby sme kúpili salámu.
Ni serĉas apotekon por aĉeti medikamentojn.	Hľadáme lekáreň, aby sme kúpili lieky.
Mi serĉas juveliston.	Hľadám klenotníctvo.
Mi serĉas fotovendejon.	Hľadám foto predajňu.
Mi serĉas dolĉaĵvendejon.	Hľadám cukráreň.
Mi ja intencas aĉeti ringon.	Chcem totiž kúpiť prsteň.
Mi ja intencas aĉeti filmon.	Chcem totiž kúpiť film.
Mi ja intencas aĉeti torton.	Chcem totiž kúpiť tortu.
Mi serĉas juveliston por aĉeti ringon.	Hľadám klenotníka, aby som kúpil prsteň.
Mi serĉas fotovendejon por aĉeti filmon.	Hľadám foto predajňu, aby som kúpil film.
Mi serĉas dolĉaĵvendejon por aĉeti torton.	Hľadám cukráreň, aby som kúpil tortu.

La memoro bezonas la parolon

La plej multaj homoj memoras sian unuan lernejan tagon. Ili tamen ne plu scias tion, kio antaŭe okazis. Ni havas preskaŭ neniun memoron pri niaj unuaj vivjaroj. Sed kial estas tiel? Kial ni ne memoras tion, kion ni travivis estante beboj? La kialo troviĝas en nia disvolviĝo. La parolkapablo kaj la memorkapablo disvolviĝas preskaŭ samtempe. Kaj por povi ion memori, la homo bezonas la parolkapablon. Tio signifas ke li jam devas havi vortojn por tio, kion li travivas. Sciencistoj efektivigis diversajn testojn kun infanoj. Ili tiuokaze faris interesan malkovron. Ekde kiam la infanoj lernas paroli, ili forgesas ĉion antaŭe okazintan. La eko de la parolo do estas ankaŭ la eko de la memoro. La infanoj multe lernas en la unuaj tri jaroj de sia vivo. Ili ĉiutage travivas novajn aferojn. Ili tiuaĝe ankaŭ faras tre gravas spertojn. Ĉio ĉi malgraŭe perdiĝas. La psiĥologoj nomas tiun fenomenon infana amnezio. Restas nur la aferoj, kiujn la infanoj povas nomi. La personajn spertojn konservas la membiografia memorkapablo. Ĝi funkcias kiel taglibro. En ĝi konserviĝas ĉio, kio gravas por nia vivo. La membiografia memorkapablo do ankaŭ formas nian identecon. Sed ĝia disvolviĝo dependas de la lernado de la gepatra lingvo. Kaj nian memorkapablon ni povas aktivigi nur per nia parolkapablo. Kompreneble ne vere forestas la aferoj, kiujn ni travivis estante beboj. Ili estas konservitaj ie en nia cerbo. Sed ni ne plu povas aliri ilin… vere bedaŭrindas, ĉu ne?