polski » kataloński | 44 [czterdzieści cztery] | Wieczorne wyjście

44 [quaranta-quatre] Vida nocturna

Czy tu jest dyskoteka?	On hi ha una discoteca per aquí?
Czy tu jest klub nocny?	On hi ha un club nocturn per aquí?
Czy tu jest jakaś knajpka?	Que hi ha cap bar per aquí?
Co grają dzisiaj wieczorem w teatrze?	Què hi ha aquesta nit al teatre?
Co grają dzisiaj wieczorem w kinie?	Què fan aquesta nit al cinema?
Co grają dzisiaj wieczorem w telewizji?	Què hi ha aquesta nit a la televisió?
Czy są jeszcze bilety do teatru?	Encara hi ha entrades per al teatre?
Czy są jeszcze bilety do kina?	Encara hi ha entrades per al cinema?
Czy są jeszcze bilety na mecz piłki nożnej?	Encara hi ha entrades per al partit de futbol?
Chciałbym / Chciałabym siedzieć zupełnie z tyłu.	Vull seure al fons.
Chciałbym / Chciałabym siedzieć gdzieś po środku.	Vull seure al mig.
Chciałbym / Chciałabym siedzieć na samym przodzie.	Vull seure al davant.
Czy może mi pan / pani coś polecić?	Em pot recomanar alguna cosa vostè?
Kiedy zaczyna się seans?	Quan comença la sessió?
Czy może mi pan / pani załatwić bilet?	Em pot donar una entrada?
Czy w pobliżu jest pole golfowe?	Que hi ha un camp de golf per aquí?
Czy w pobliżu jest kort tenisowy?	Que hi ha una pista de tennis a prop?
Czy w pobliżu jest kryty basen?	Que hi ha una piscina coberta per aquí?

Geny wpływają na język

To, jakim językiem mówimy, zależy od naszego pochodzenia. Ale również geny są odpowiedzialne za nasz język. Do takiego wniosku doszli szkoccy naukowcy. Badali, dlaczego angielski jest inny niż chiński. Odkryli przy tym, że też geny odgrywają tu swoją rolę. Ponieważ wpływają na rozwój naszego mózgu. Oznacza to, że kształtują nasze struktury mózgowe. Tym samym określana jest też nasza zdolność do nauki języków. Decydujące są przy tym warianty dwóch genów. Kiedy określony wariant jest rzadki, rozwijają się języki tonalne. Językami tonalnymi mówią więc ludy bez tego wariantu. W językach tonalnych wysokość tonów określa znaczenie słów. Do nich zalicza się na przykład chiński. Gdy jednak wariant genu dominuje, rozwijają się inne języki. Angielski nie jest językiem tonalnym. Warianty tych genów nie są równomiernie podzielone. Oznacza to, że na świecie występują nierównomiernie. Języki mogą przetrwać tylko wtedy, gdy są przekazywane dalej. W tym celu dzieci muszą umieć naśladować język swoich rodziców. Muszą więc dobrze nauczyć się języka. Tylko wtedy będzie przekazywany z pokolenia na pokolenie. Starszy wariant genu to ten, który wspiera języki tonalne. Dawniej prawdopodobnie było więcej języków tonalnych niż dzisiaj. Genetycznych komponentów nie można jednak przeceniać. Mogą się przyczyniać tylko do wyjaśnienia rozwoju języków. Nie ma natomiast żadnego genu na angielski i chiński. Każdy może uczyć się każdego języka. Do tego nie jest potrzebny żaden gen, tylko zaciekawienie i dyscyplina!