polski » włoski | 65 [sześćdziesiąt pięć] | Przeczenie 2

65 [sessantacinque] Negazione 2

Czy ten pierścionek jest drogi?	È caro l’anello?
Nie, kosztuje tylko sto euro.	No, costa solo cento Euro.
Ale ja mam tylko pięćdziesiąt.	Ma io ne ho solo cinquanta.
Jesteś już gotowy / gotowa?	Sei pronto?
Nie, jeszcze nie.	No, non ancora.
Ale zaraz będę gotowy / gotowa.	Sono pronto fra un momento.
Chciałbyś / Chciałabyś jeszcze zupę?	Vorresti ancora della minestra?
Nie, więcej już nie chcę.	No, non ne voglio più.
Ale chcę jeszcze loda.	Ma ancora un gelato.
Długo już tu mieszkasz?	Abiti qui da tanto tempo?
Nie, dopiero miesiąc.	No, solo da un mese.
Ale znam już wielu ludzi.	Ma conosco già molta gente.
Jedziesz jutro do domu?	Vai a casa domani?
Nie, dopiero w weekend.	No, solo per il fine settimana.
Ale wracam już w niedzielę.	Ma io ritorno già domenica.
Czy twoja córka jest już dorosła?	Tua figlia è già adulta?
Nie, ona ma dopiero siedemnaście lat.	No, ha appena diciassette anni.
Ale ma już chłopaka.	Ma lei ha già un amico.

Genetyczna mutacja umożliwia mówienie

Ze wszystkich istot żyjących na świecie mówić może tylko człowiek. To różni go od zwierząt i roślin. Oczywiście również zwierzęta i rośliny komunikują się wzajemnie. Nie władają jednak złożonym językiem sylab. Dlaczego zatem człowiek może mówić? Do mówienia potrzebne są określone cechy organiczne. Te fizyczne właściwości znajdują się tylko u ludzi. Nie jest jednak oczywiste, że on je rozwinął. W ewolucji nic nie zdarza się bez powodu. Kiedyś człowiek zaczął mówić. Kiedy to było dokładnie, jeszcze nie wiadomo. Musiało się jednak coś zdarzyć, co dało człowiekowi mowę. Naukowcy twierdzą, że odpowiedzialna za to jest genetyczna mutacja. Antropolodzy porównali materiał genetyczny różnych istot żyjących. Wiadomo, że określony gen wpływa na język. Ludzie, u których jest on uszkodzony, mają problemy z mówieniem. Nie potrafią się dobrze wyrazić i gorzej rozumieją słowa. Gen ten badano u ludzi, małp i mysz. U ludzi i szympansów są one bardzo podobne. Można rozpoznać tylko dwie małe różnice. Różnice te są jednak dostrzegalne w mózgu. Wraz z innymi genami wpływają na określone aktywności mózgu. Dzięki temu człowiek potrafi mówić, małpa nie. Jednak zagadka ludzkiego języka jest przez to jeszcze nie rozwiązana. Sama mutacja genu nie wystarcza bowiem, by móc mówić. Naukowcy wszczepili ludzką odmianę genu myszom. A te nie potrafiły mówić… Ich pisk miał jednak inny dźwięk!