Afrikaans » Fins | 68 [agt en sestig] | groot – klein

68 [kuusikymmentäkahdeksan] iso – pieni

groot en klein	iso ja pieni
Die olifant is groot.	Elefantti on iso.
Die muis is klein.	Hiiri on pieni.
donker en helder	pimeä ja valoisa
Die nag is donker.	Yö on pimeä.
Die dag is helder.	Päivä on valoisa.
oud en jonk	vanha ja nuori
Ons oupa is baie oud.	Isoisämme on hyvin vanha.
70 jaar gelede was hy nog jonk.	70 vuotta sitten hän oli vielä nuori.
mooi en lelik	kaunis ja ruma
Die vlinder is mooi.	Perhonen on kaunis.
Die spinnekop is lelik.	Hämähäkki on ruma.
Dik / vet en dun	lihava ja laiha
’n Vrou van 100kg is dik / vet.	Nainen, joka painaa 100 kiloa, on lihava.
’n Man van 50kg is dun.	Mies, joka painaa 50 kiloa, on laiha.
duur en goedkoop	kallis ja halpa
Die motor is duur.	Auto on kallis.
Die koerant is goedkoop.	Sanomalehti on halpa.

Twee tale = twee spraaksentrums!

Dis nie vir ons brein om ’t ewe wanneer ons ’n taal leer nie. Omdat dit verskillende stoorplekke vir verskillende tale het. Die tale wat ons leer, word nie almal saam gestoor nie. Tale wat ons as volwassenes leer, het hul eie stoorplek. Dit beteken die brein verwerk die nuwe reëls op ’n ander plek. Hulle word nie saam met die moedertaal gestoor nie. Mense wat aan die ander kant tweetalig grootword, gebruik net een deel van die brein. Talle studies het dié gevolgtrekking gemaak. Neurowetenskaplikes het verskeie proefkonyne ondersoek. Die proefkonyne het twee tale vlot gepraat. Een deel van die toetsgroep het egter met albei tale grootgeword. Die ander deel het die tweede taal later in hul lewe geleer. Navorsers kon die breinaktiwiteit tydens die taaltoetse meet. So kon hulle sien watter dele van die brein tydens die toetse gewerk het. En hulle het gesien dat “laat” leerders twee spraaksentrums het! Navorsers het reeds lank vermoed dis so. Mense met breinbeserings het verskillende simptome. So kan breinskade tot spraakprobleme lei. Mense wat aangetas is, kan nie woorde so goed uitspreek of verstaan nie. Maar tweetalige slagoffers het soms ongewone simptome. Hul spraakprobleme affekteer nie albei tale nie. As slegs een deel van die brein beseer is, kan die ander een nog werk. Dan praat die pasiënte een taal beter as die ander. Die twee tale word ook teen ’n verskillende pas weer geleer. Dit bewys dat albei tale nie op dieselfde plek gestoor word nie. Omdat hulle nie tegelyk geleer is nie, vorm hulle twee sentrums. Dis nog onbekend hoe die brein verskeie tale beheer. Maar nuwe bevindings kan tot nuwe leerstrategieë leer.