esperanto » bosna | 53 [kvindek tri] | Vendejoj

53 [pedeset i tri] Trgovine

Ni serĉas sportvendejon.	Mi tražimo prodavnicu sportske opreme.
Ni serĉas viandovendejon.	Mi tražimo mesnicu.
Ni serĉas apotekon.	Mi tražimo apoteku.
Ni ja volas aĉeti futbalan pilkon.	Naime, želimo kupiti fudbalsku loptu.
Ni ja volas aĉeti salamon.	Naime, želimo kupiti salamu.
Ni ja volas aĉeti medikamentojn.	Naime, želimo kupiti lijekove.
Ni serĉas sportvendejon por aĉeti futbalan pilkon.	Mi tražimo sportsku trgovinu da bismo kupili fudbalsku loptu.
Ni serĉas viandovendejon por aĉeti salamon.	Mi tražimo mesnicu da bismo kupili salamu.
Ni serĉas apotekon por aĉeti medikamentojn.	Mi tražimo apoteku da bismo kupili lijekove.
Mi serĉas juveliston.	Ja tražim zlatara.
Mi serĉas fotovendejon.	Ja tražim foto radnju.
Mi serĉas dolĉaĵvendejon.	Ja tražim slastičarnu.
Mi ja intencas aĉeti ringon.	Naime, namjeravam kupiti prsten.
Mi ja intencas aĉeti filmon.	Naime, namjeravam kupiti film.
Mi ja intencas aĉeti torton.	Naime, namjeravam kupiti tortu.
Mi serĉas juveliston por aĉeti ringon.	Ja tražim zlatara da kupim prsten.
Mi serĉas fotovendejon por aĉeti filmon.	Ja tražim foto radnju da kupim film.
Mi serĉas dolĉaĵvendejon por aĉeti torton.	Ja tražim slastičarnu da kupim tortu.

La memoro bezonas la parolon

La plej multaj homoj memoras sian unuan lernejan tagon. Ili tamen ne plu scias tion, kio antaŭe okazis. Ni havas preskaŭ neniun memoron pri niaj unuaj vivjaroj. Sed kial estas tiel? Kial ni ne memoras tion, kion ni travivis estante beboj? La kialo troviĝas en nia disvolviĝo. La parolkapablo kaj la memorkapablo disvolviĝas preskaŭ samtempe. Kaj por povi ion memori, la homo bezonas la parolkapablon. Tio signifas ke li jam devas havi vortojn por tio, kion li travivas. Sciencistoj efektivigis diversajn testojn kun infanoj. Ili tiuokaze faris interesan malkovron. Ekde kiam la infanoj lernas paroli, ili forgesas ĉion antaŭe okazintan. La eko de la parolo do estas ankaŭ la eko de la memoro. La infanoj multe lernas en la unuaj tri jaroj de sia vivo. Ili ĉiutage travivas novajn aferojn. Ili tiuaĝe ankaŭ faras tre gravas spertojn. Ĉio ĉi malgraŭe perdiĝas. La psiĥologoj nomas tiun fenomenon infana amnezio. Restas nur la aferoj, kiujn la infanoj povas nomi. La personajn spertojn konservas la membiografia memorkapablo. Ĝi funkcias kiel taglibro. En ĝi konserviĝas ĉio, kio gravas por nia vivo. La membiografia memorkapablo do ankaŭ formas nian identecon. Sed ĝia disvolviĝo dependas de la lernado de la gepatra lingvo. Kaj nian memorkapablon ni povas aktivigi nur per nia parolkapablo. Kompreneble ne vere forestas la aferoj, kiujn ni travivis estante beboj. Ili estas konservitaj ie en nia cerbo. Sed ni ne plu povas aliri ilin… vere bedaŭrindas, ĉu ne?