فارسی » لهستانی | ‫55 [پنجاه و پنج]‬ | ‫کار‬

55 [pięćdziesiąt pięć] Praca

‫شغل شما چیست؟‬	Czym się pan / pani zajmuje zawodowo?
‫شوهر من پزشک است.‬	Mój mąż jest z zawodu lekarzem.
‫من نیمه وقت به عنوان پرستار کار می‌کنم.‬	Pracuję na pół etatu jako pielęgniarka.
‫به زودی حقوق بازنشستگی ما پرداخت می‌شود.‬	Wkrótce pójdziemy na emeryturę.
‫اما مالیات ها زیاد هستند.‬	Ale podatki są wysokie.
‫و بیمه درمانی بالا (زیاد) است).‬	I ubezpieczenie zdrowotne jest wysokie.
‫تو می‌خواهی چکاره بشوی؟‬	Kim chcesz kiedyś zostać?
‫من می‌خواهم مهندس بشوم.‬	Chciałbym zostać inżynierem.
‫من می‌خواهم به دانشگاه بروم‬	Chcę studiować na uniwersytecie.
‫من کارآموز هستم.‬	Jestem praktykantem.
‫درآمدم زیاد نیست.‬	Nie zarabiam dużo.
‫من خارج از کشور کارآموزی می‌کنم.‬	Robię praktyki za granicą.
‫این رئیس من است.‬	To jest mój szef.
‫من همکارهای مهربانی (خوبی) دارم.‬	Mam miłych kolegów.
‫ظهرها همیشه به سلف اداره می‌رویم.‬	W południe chodzimy zawsze na stołówkę.
‫من به دنبال کار هستم.‬	Szukam pracy.
‫یک سال است که بیکارم.‬	Już od roku jestem bezrobotny / bezrobotna.
‫در این کشور بیکار زیاد است.‬	W tym kraju jest za dużo bezrobotnych.

‫کلمات بلند، کلمات کوتاه‬

‫طول کلمه به مطالب آموزنده آن بستگی دارد.‬ ‫این نکته را یک مطالعه آمریکایی نشان داده است.‬ ‫پژوهشگران کلماتی را از ده زبان اروپایی مورد بررسی قرار دادند.‬ ‫این کار بوسیله کامپیوتر صورت گرفت.‬ ‫کامپیوتر واژه های مختلف را توسّط یک برنامه تجزبه و تحلیل کرد.‬ ‫در این فرآیند، محتوای آموزنده آن با استفاده از یک فرمول محاسبه گردید.‬ ‫نتایج روشن بود.‬ ‫هرچه یک کلمه کوتاه تر بود، محتوای کمتری را منتقل می کرد.‬ ‫جالب است که، ما از کلمات کوتاه بیشتر از کلمات طولانی استفاده می کنیم.‬ ‫دلیل این امر را می توان در کارآئی سخن یافت.‬ ‫وقتی که ما صحبت می کنیم، بر روی مهم ترین چیز تمرکز می کنیم.‬ ‫بنابراین، کلمات بدون اطلاعات زیاد نباید بیش از حد طولانی باشند.‬ ‫این مسئله تضمین می کند که ما زمان زیادی را بر روی مطالب بی اهمیت صرف نمی کنیم.‬ ‫این همبستگی بین طول و محتوای جمله دارای مزیت دیگری نیز هست.‬ ‫این امر تضمین می کند که محتوای آموزنده همواره یکسان باقی می ماند.‬ ‫بدین معنی که، ما همیشه در یک دوره معین زمانی یک مقدار سخن می گوئیم.‬ ‫به عنوان مثال، ما می توانیم از چند کلمه طولانی استفاده کنیم.‬ ‫امّا، به جای آن می توانیم از کلمات کوتاه زیادی هم استفاده کنیم.‬ ‫این انتخاب ما مهم نیست: محتوای مطلب یکسان باقی می ماند.‬ ‫درنتیجه، سخن ما آهنگ یکنواختی دارد.‬ ‫این مسئله کار شنیدن شنوندگان را آسان تر می کند.‬ ‫اگر همیشه مقدار اطلاعات تغییر کند، این امر کار را دشوار می کند.‬ ‫شنوندگان نمی توانند خود را با سخن ما هماهنگ کنند.‬ ‫درک کلام هم دشوار خواهد شد.‬ ‫کسی که می خواهد سخن او به بهترین وجه درک شود، باید از کلمات کوتاه استفاده کند.‬ ‫زیرا که کلمات کوتاه بهتر از کلمات بلند درک می شوند.‬ ‫بنابراین، اصل این است که: Keep It Short and Simple! (کلام خود را کوتاه و ساده نگه دارید!)‬ ‫به طور خلاصه: KISS!‬