ქართული » პოლონური | 53 [ორმოცდაცამეტი] | მაღაზიები

53 [pięćdziesiąt trzy] Sklepy

ჩვენ სპორტულ მაღაზიას ვეძებთ.	Szukamy sklepu sportowego.
ჩვენ ხორცის მაღაზიას ვეძებთ.	Szukamy sklepu mięsnego.
ჩვენ აფთიაქს ვეძებთ.	Szukamy apteki.
ჩვენ ფეხბურთის ბურთის ყიდვა გვინდა.	Chcielibyśmy / Chciałybyśmy kupić piłkę nożną.
ჩვენ სალიამის ყიდვა გვინდა.	Chcielibyśmy / Chciałybyśmy kupić salami.
ჩვენ წამლების ყიდვა გვინდა.	Chcielibyśmy / Chciałybyśmy kupić lekarstwa.
ჩვენ სპორტულ მაღაზიას ვეძებთ, ფეხბურთის ბურთი რომ ვიყიდოთ.	Szukamy sklepu sportowego, by kupić piłkę nożną.
ჩვენ ხორცის მაღაზიას ვეძებთ, სალიამი რომ ვიყიდოთ. .	Szukamy sklepu mięsnego, by kupić salami.
ჩვენ აფთიაქს ვეძებთ, წამლები რომ ვიყიდოთ.	Szukamy apteki, by kupić lekarstwa.
ოქრომჭედელს ვეძებ.	Szukam jubilera.
ფოტოატელიეს ვეძებ.	Szukam sklepu fotograficznego.
საკონდიტროს ვეძებ.	Szukam cukierni.
ბეჭდის ყიდვას ვაპირებ.	Mam zamiar kupić pierścionek.
ფილმის ყიდვას ვაპირებ.	Mam zamiar kupić film.
ტორტის ყიდვას ვაპირებ.	Mam zamiar kupić tort.
იუველირს ვეძებ, ბეჭედი რომ ვიყიდო.	Szukam jubilera, by kupić pierścionek.
ფოტოატელიეს ვეძებ, ფირი რომ ვიყიდო .	Szukam sklepu fotograficznego, by kupić film.
საკონდიტროს ვეძებ, ტორტი რომ ვიყიდო.	Szukam cukierni, by kupić tort.

მეხსიერება ლაპარაკს საჭიროებს

ადამიანების უმრავლესობას ახსოვს მათ მიერ სკოლაში გატარებული პირველი დღე. თუმცა, წინა პერიოდს ვეღარ იხსენებენ. ჩვენი ცხოვრების პირველი წლები თითქმის აღარ გვახსოვს. რატომ არის ასე? რატომ არ გვახსოვს ის, რაც ბავშვობაში გადაგვხდა თავს? მიზეზი ჩვენს განვითარებაშია. მეტყველება და მეხსიერება დაახლოებით ერთსა და იმავე დროს ვითარდება. და რაღაცის დასამახსოვრებლად ადამიანს სჭირდება მეტყველება. ანუ, იმისთვის, რაც მის თავს ხდება სიტყვები უნდა ჰქონდეს. მეცნიერებმა ბავშვებში უამრავი ტესტი ჩატარეს. ამ პროცესში მათ საინტერესო აღმოჩენა გააკეთეს. როგორც კი ბავშვები ლაპარაკს სწავლობენ, ისინი ივიწყებენ ყველაფერს, რაც მანამდე მოხდა. ასე რომ, ლაპარაკის დაწყება ასევე მეხსიერების დასაწყისია. ბავშვები ძალიან ბევრს სწავლობენ მათ სიცოცხლის პირველი სამი წლის განმავლობაში. ისინი ყოველდღიურად იღებენ ახალ გამოცდილებას. ამ ასაკში მათ ასევე ძალიან საინტერესო გამოცდილება აქვთ მიღებული. მიუხედავად ამისა, ყველაფერი იკარგება. ფსიქოლოგები ამ ფაქტს ბავშვთა ამნეზიას უწოდებენ. ბავშვებს მეხსიერებაში რჩებათ მხოლოდ ის, რის დასახელებაც შეუძლიათ. ავტობიოგრაფიული მეხსიერება ინახავს პირად გამოცდილებას. ის ჟურნალივით ფუნქციონირებს. მასში იწერება ყველაფერი, რაც მნიშვნელოვანია ჩვენს ცხოვრებაში. ამ გზით ავტობიოგრაფიული მეხსიერება ახდენს ჩვენი პიროვნების ფორმირებას. მაგრამ მისი განვითარება დამოკიდებულია მშობლიური ენის შესწავლაზე. და ჩვენი მეხსიერების გააქტიურება მხოლოდ ჩვენი მეტყველებით შეგვიძლია. ბავშვობაში ნასწავლი, რა თქმა უნდა, მართლა არ იკარგება. ის სადღაც ჩვენი გონების სიღრმეში ინახება. უბრალოდ, მისი იქედან ‘ამოღება’ უკვე აღარ შეგვიძლია...- დასანანია, არა?