polski » estoński | 91 [dziewięćdziesiąt jeden] | Zdania podrzędne z że 1

91 [üheksakümmend üks] Kõrvallaused sõnaga et 1

Może jutro pogoda będzie lepsza.	Ilm läheb võib-olla homme paremaks.
Skąd pan / pani to wie?	Kust te teate seda?
Mam nadzieję, że będzie lepsza.	Ma loodan, et see läheb paremaks.
On przyjdzie na pewno.	Ta tuleb päris kindlalt.
Czy to jest pewne?	On see kindel?
Wiem, że on przyjdzie.	Ma tean, et ta tuleb.
On na pewno zadzwoni.	Ta helistab kindlasti.
Naprawdę?	Tõesti?
Sądzę, że on zadzwoni.	Ma arvan, et ta helistab.
To wino jest z pewnością stare.	See vein on kindlasti vana.
Wie pan / pani to na pewno?	Teate te seda kindlalt?
Przypuszczam, że ono jest stare.	Ma pakun, et see on vana.
Nasz szef dobrze wygląda.	Meie ülemus näeb hea välja.
Tak pan / pani uważa?	Arvate?
Uważam, że on wygląda nawet bardzo dobrze.	Ma arvan, et ta näeb lausa väga hea välja.
Szef na pewno ma dziewczynę.	Ülemusel on kindlasti tüdruksõber.
Tak pan / pani naprawdę uważa?	Arvate tõesti?
To całkiem możliwe, że ma dziewczynę.	See on päris tõenäoline, et tal on tüdruksõber.

Jak mózg uczy się gramatyki?

Naukę naszego języka ojczystego rozpoczęliśmy jako niemowlęta. Dzieje się to całkiem automatycznie. Nie zauważamy tego. Nasz mózg podczas nauki musi jednak wykonać ogromną pracę. Kiedy uczymy się na przykład gramatyki, ma bardzo dużo pracy. Każdego dnia słyszy nowe rzeczy. Dostaje ciągle nowe impulsy. Mózg nie potrafi jednak przetworzyć każdego impulsu pojedynczo. Musi działać ekonomicznie. Dlatego jest zorientowany na regularność. Mózg zauważa to, co często słyszy. Zapisuje, jak często występuje określona rzecz. Z takich przykładów tworzy później gramatyczną regułę. Dzieci wiedzą, czy zdanie jest prawidłowe czy błędne. Nie wiedzą natomiast, dlaczego tak jest. Ich mózg zna reguły, nie ucząc się ich. Dorośli uczą się języków inaczej. Znają już struktury swojego języka ojczystego. Tworzą one podstawę dla nowych reguł gramatycznych. Żeby się uczyć, dorośli potrzebują jednak lekcji. Kiedy mózg uczy się gramatyki, ma stały system. Jest to widoczne na przykład w rzeczownikach i czasownikach. Są zapisywane w różnych obszarach mózgu. Podczas ich przetwarzania aktywne są różne regiony. Prostych reguł inaczej też się uczy niż reguł złożonych. Przy regułach złożonych kilka obszarów mózgu współpracuje ze sobą. Jak dokładnie mózg uczy się gramatyki, nie jest jeszcze zbadane. Wiadomo jednak, że teoretycznie może nauczyć się każdej gramatyki…