polski » norweski | 91 [dziewięćdziesiąt jeden] | Zdania podrzędne z że 1

91 [nittien] Bisetninger med at 1

Może jutro pogoda będzie lepsza.	Kanskje det blir bedre vær i morgen.
Skąd pan / pani to wie	Hvordan vet du det?
Mam nadzieję, że będzie lepsza.	Jeg håper at det blir bedre.
On przyjdzie na pewno.	Han kommer helt sikkert.
Czy to jest pewne	Er det sikkert?
Wiem, że on przyjdzie.	Jeg vet at han kommer.
On na pewno zadzwoni.	Han ringer sikkert.
Naprawdę	Virkelig?
Sądzę, że on zadzwoni.	Jeg tror (at) han ringer.
To wino jest z pewnością stare.	Vinen er sikkert gammel.
Wie pan / pani to na pewno	Vet du det med sikkerhet?
Przypuszczam, że ono jest stare.	Jeg antar at den er gammel.
Nasz szef dobrze wygląda.	Sjefen vår ser flott ut.
Tak pan / pani uważa	Synes du?
Uważam, że on wygląda nawet bardzo dobrze.	Jeg synes at han ser veldig flott ut.
Szef na pewno ma dziewczynę.	Sjefen har sikkert en kjæreste.
Tak pan / pani naprawdę uważa	Tror du det?
To całkiem możliwe, że ma dziewczynę.	Det er godt mulig at han har en kjæreste.

Jak mózg uczy się gramatyki?

Naukę naszego języka ojczystego rozpoczęliśmy jako niemowlęta. Dzieje się to całkiem automatycznie. Nie zauważamy tego. Nasz mózg podczas nauki musi jednak wykonać ogromną pracę. Kiedy uczymy się na przykład gramatyki, ma bardzo dużo pracy. Każdego dnia słyszy nowe rzeczy. Dostaje ciągle nowe impulsy. Mózg nie potrafi jednak przetworzyć każdego impulsu pojedynczo. Musi działać ekonomicznie. Dlatego jest zorientowany na regularność. Mózg zauważa to, co często słyszy. Zapisuje, jak często występuje określona rzecz. Z takich przykładów tworzy później gramatyczną regułę. Dzieci wiedzą, czy zdanie jest prawidłowe czy błędne. Nie wiedzą natomiast, dlaczego tak jest. Ich mózg zna reguły, nie ucząc się ich. Dorośli uczą się języków inaczej. Znają już struktury swojego języka ojczystego. Tworzą one podstawę dla nowych reguł gramatycznych. Żeby się uczyć, dorośli potrzebują jednak lekcji. Kiedy mózg uczy się gramatyki, ma stały system. Jest to widoczne na przykład w rzeczownikach i czasownikach. Są zapisywane w różnych obszarach mózgu. Podczas ich przetwarzania aktywne są różne regiony. Prostych reguł inaczej też się uczy niż reguł złożonych. Przy regułach złożonych kilka obszarów mózgu współpracuje ze sobą. Jak dokładnie mózg uczy się gramatyki, nie jest jeszcze zbadane. Wiadomo jednak, że teoretycznie może nauczyć się każdej gramatyki…