esperanto » itala | 57 [kvindek sep] | Ĉe la kuracisto

57 [cinquantasette] Dal dottore

Mi havas rendevuon ĉe la kuracisto.	Ho un appuntamento dal dottore.
Mi havas rendevuon je la deka horo.	Ho l’appuntamento alle dieci.
Kiel vi nomiĝas?	Come si chiama?
Bonvolu sidiĝi en la atendejo.	Per cortesia, si accomodi nella sala d’attesa.
La kuracisto tuj venos.	Il dottore arriva subito.
Kie vi estas asekurata?	Che assicurazione ha?
Kion mi faru por vi?	Che cosa posso fare per Lei?
Ĉu vi havas dolorojn?	Prova dei dolori?
Kie doloras al vi?	Dove Le fa male?
Mi ĉiam havas dorsdolorojn.	Ho sempre dolori alla schiena / mal di schiena.
Mi ofte havas kapdolorojn.	Ho spesso mal di testa.
Mi foje havas ventrodolorojn.	Qualche volta ho mal di pancia.
Bonvolu senvestigi vian supron!	Per favore, si metta a torso nudo!
Bonvolu kuŝiĝi sur la tablon.	Si sdrai sul lettino per cortesia!
Via sangopremo estas normala.	La pressione è a posto.
Mi injekcias vin.	Le faccio un’iniezione.
Mi preskribas al vi pilolojn.	Le prescrivo delle medicine.
Mi donas al vi preskribon por la apoteko.	Le prescrivo una ricetta per la farmacia.

Ankaŭ la emocioj parolas malsamajn lingvojn!

En la mondo parolatas multaj malsamaj lingvoj. Ne ekzistas universala homa lingvo. Sed kio pri nia mimiko? Ĉu universalas la lingvo de la emocioj? Ne, ankaŭ tie estas diferencoj! Oni longe kredis ke ĉiuj homoj same esprimas siajn emociojn. La mimikan lingvon oni konsideris universale komprenebla. Charles Darwin kredis ke la emocioj estas vivgravaj por la homoj. Sekve, ili same kompreniĝu en ĉiuj kulturoj. Sed novaj esploroj kondukas al aliaj rezultoj. Ili montras ke estas diferencoj ankaŭ en la lingvo de la emocioj. Tio signifas ke nian mimikon influas nia kulturo. Tial la homoj en la mondo montras kaj interpretas emociojn malsame. La sciencistoj distingas ses primarajn emociojn. Tiuj estas la ĝojo, la malĝojo, la kolero, la naŭzo, la timo kaj la surprizo. Sed la eŭropanoj havas alian mimikon ol la azianoj. Kaj ili legas aliajn aferojn sur la samaj vizaĝoj. Tion konfirmis diversaj eksperimentoj. Oni tiuokaze montris al subjektoj vizaĝojn sur komputila ekrano. La subjektoj devis priskribi tion, kion ili legas sur la vizaĝoj. La diferenco en la rezultoj havas plurajn kialojn. En iuj kulturoj oni montras emociojn pli forte ol en aliaj. La intensecon de la mimiko oni tial ne same komprenas ĉie. Kaj la homoj el malsamaj kulturoj atentas aliajn aferojn. Vizaĝlegante la azianoj koncentriĝas je la okuloj. La eŭropanoj kaj la amerikanoj aliflanke ankaŭ rigardas la buŝon. Sed unu vizaĝesprimon oni ĝuste komprenas en ĉiuj kulturoj… Temas pri afabla rideto!