polski » włoski | 57 [pięćdziesiąt siedem] | U lekarza

57 [cinquantasette] Dal dottore

Jestem umówiony do lekarza.	Ho un appuntamento dal dottore.
Mam wizytę o (godzinie) dziesiątej.	Ho l’appuntamento alle dieci.
Jak się pan / pani nazywa?	Come si chiama?
Proszę usiąść w poczekalni.	Per cortesia, si accomodi nella sala d’attesa.
Lekarz zaraz przyjdzie.	Il dottore arriva subito.
Gdzie jest pan / pani ubezpieczony / ubezpieczona?	Che assicurazione ha?
Co mogę dla pana / pani zrobić?	Che cosa posso fare per Lei?
Ma pan / pani bóle?	Prova dei dolori?
Gdzie boli?	Dove Le fa male?
Ciągle bolą mnie plecy.	Ho sempre dolori alla schiena / mal di schiena.
Często boli mnie głowa.	Ho spesso mal di testa.
Czasem boli mnie brzuch.	Qualche volta ho mal di pancia.
Proszę rozebrać się do połowy!	Per favore, si metta a torso nudo!
Proszę położyć się na kozetce!	Si sdrai sul lettino per cortesia!
Ciśnienie krwi jest w porządku.	La pressione è a posto.
Dam panu / pani zastrzyk.	Le faccio un’iniezione.
Dam panu / pani tabletki.	Le prescrivo delle medicine.
Dam panu / pani receptę do zrealizowania w aptece.	Le prescrivo una ricetta per la farmacia.

Uczucia też mówią różnymi językami!

Na świecie mówi się wieloma językami. Jeden uniwersalny ludzki język nie istnieje. Ale jak jest z naszą mimiką? Czy język emocji jest uniwersalny? Nie, również tutaj są różnice! Długo uważano, że wszyscy ludzie wyrażają uczucia jednakowo. Język mimiki był rozumiany jako uniwersalny. Charles Darwin twierdził, że uczucia są dla ludzi bardzo ważne. Dlatego muszą być we wszystkich kulturach rozumiane tak samo. Nowe badania dochodzą jednak do innego wniosku. Pokazują, że również w języku uczuć są różnice. Oznacza to, że na naszą mimikę wpływa nasza kultura. Dlatego ludzie na całym świecie uczucia okazują i interpretują inaczej. Naukowcy rozróżniają sześć pierwotnych emocji. Są to: radość, smutek, złość, obrzydzenie, strach i zaskoczenie. Europejczycy mają jednak inną mimikę niż Azjaci. Również czytają oni inne rzeczy zachowując takie same miny. Potwierdziły to różne eksperymenty. Osobom testowanym pokazano twarze na ekranie komputera. Mieli oni opisać, co wyczytali z twarzy. To, że wyniki się różniły, ma swoje powody. Mianowicie w niektórych kulturach uczucia okazywane są silniej niż w innych. Intensywność mimiki nie jest wszędzie tak samo odbierana. Ludzie z różnych kultur zwracają również uwagę na inne rzeczy. Azjaci koncentrują się przy czytaniu na oczach. Europejczycy i Amerykanie patrzą natomiast na usta. Jeden wyraz twarzy jest jednak rozumiany we wszystkich kulturach… Jest to miły uśmiech!