polski » czeski | 57 [pięćdziesiąt siedem] | U lekarza

57 [padesát sedm] U lékaře

Jestem umówiony do lekarza.	Jsem objednaný / objednaná k lékaři.
Mam wizytę o (godzinie) dziesiątej.	Jsem objednaný / objednaná na deset hodin.
Jak się pan / pani nazywa?	Jak se jmenujete?
Proszę usiąść w poczekalni.	Prosím posaďte se v čekárně.
Lekarz zaraz przyjdzie.	Pan doktor přijde hned.
Gdzie jest pan / pani ubezpieczony / ubezpieczona?	U které pojišťovny jste pojištěn / pojištěna?
Co mogę dla pana / pani zrobić?	Co pro Vás mohu udělat?
Ma pan / pani bóle?	Bolí Vás něco?
Gdzie boli?	Kde to bolí?
Ciągle bolą mnie plecy.	Pořád mě bolí v zádech.
Często boli mnie głowa.	Často mě bolí hlava.
Czasem boli mnie brzuch.	Někdy mě bolí břicho.
Proszę rozebrać się do połowy!	Prosím svlékněte se do pasu!
Proszę położyć się na kozetce!	Lehnite si prosím na lůžko!
Ciśnienie krwi jest w porządku.	Váš krevní tlak je v pořádku.
Dam panu / pani zastrzyk.	Dám Vám injekci.
Dam panu / pani tabletki.	Předepíšu Vám léky.
Dam panu / pani receptę do zrealizowania w aptece.	Dám Vám recept pro lékárnu.

Uczucia też mówią różnymi językami!

Na świecie mówi się wieloma językami. Jeden uniwersalny ludzki język nie istnieje. Ale jak jest z naszą mimiką? Czy język emocji jest uniwersalny? Nie, również tutaj są różnice! Długo uważano, że wszyscy ludzie wyrażają uczucia jednakowo. Język mimiki był rozumiany jako uniwersalny. Charles Darwin twierdził, że uczucia są dla ludzi bardzo ważne. Dlatego muszą być we wszystkich kulturach rozumiane tak samo. Nowe badania dochodzą jednak do innego wniosku. Pokazują, że również w języku uczuć są różnice. Oznacza to, że na naszą mimikę wpływa nasza kultura. Dlatego ludzie na całym świecie uczucia okazują i interpretują inaczej. Naukowcy rozróżniają sześć pierwotnych emocji. Są to: radość, smutek, złość, obrzydzenie, strach i zaskoczenie. Europejczycy mają jednak inną mimikę niż Azjaci. Również czytają oni inne rzeczy zachowując takie same miny. Potwierdziły to różne eksperymenty. Osobom testowanym pokazano twarze na ekranie komputera. Mieli oni opisać, co wyczytali z twarzy. To, że wyniki się różniły, ma swoje powody. Mianowicie w niektórych kulturach uczucia okazywane są silniej niż w innych. Intensywność mimiki nie jest wszędzie tak samo odbierana. Ludzie z różnych kultur zwracają również uwagę na inne rzeczy. Azjaci koncentrują się przy czytaniu na oczach. Europejczycy i Amerykanie patrzą natomiast na usta. Jeden wyraz twarzy jest jednak rozumiany we wszystkich kulturach… Jest to miły uśmiech!