Afrikaans » Spaans | 68 [agt en sestig] | groot – klein

68 [sesenta y ocho] grande – pequeño

groot en klein	grande y pequeño
Die olifant is groot.	El elefante es grande.
Die muis is klein.	El ratón es pequeño.
donker en helder	oscuro y claro
Die nag is donker.	La noche es oscura.
Die dag is helder.	El día es claro.
oud en jonk	viejo y joven
Ons oupa is baie oud.	Nuestro abuelo es muy viejo / mayor.
70 jaar gelede was hy nog jonk.	Hace 70 años aún era joven.
mooi en lelik	bonito y feo
Die vlinder is mooi.	La mariposa es bonita.
Die spinnekop is lelik.	La araña es fea.
Dik / vet en dun	gordo y delgado
’n Vrou van 100kg is dik / vet.	Una mujer de 100 Kg. es gorda.
’n Man van 50kg is dun.	Un hombre de 50 Kg. es delgado.
duur en goedkoop	caro y barato
Die motor is duur.	El coche es caro.
Die koerant is goedkoop.	El periódico es barato.

Twee tale = twee spraaksentrums!

Dis nie vir ons brein om ’t ewe wanneer ons ’n taal leer nie. Omdat dit verskillende stoorplekke vir verskillende tale het. Die tale wat ons leer, word nie almal saam gestoor nie. Tale wat ons as volwassenes leer, het hul eie stoorplek. Dit beteken die brein verwerk die nuwe reëls op ’n ander plek. Hulle word nie saam met die moedertaal gestoor nie. Mense wat aan die ander kant tweetalig grootword, gebruik net een deel van die brein. Talle studies het dié gevolgtrekking gemaak. Neurowetenskaplikes het verskeie proefkonyne ondersoek. Die proefkonyne het twee tale vlot gepraat. Een deel van die toetsgroep het egter met albei tale grootgeword. Die ander deel het die tweede taal later in hul lewe geleer. Navorsers kon die breinaktiwiteit tydens die taaltoetse meet. So kon hulle sien watter dele van die brein tydens die toetse gewerk het. En hulle het gesien dat “laat” leerders twee spraaksentrums het! Navorsers het reeds lank vermoed dis so. Mense met breinbeserings het verskillende simptome. So kan breinskade tot spraakprobleme lei. Mense wat aangetas is, kan nie woorde so goed uitspreek of verstaan nie. Maar tweetalige slagoffers het soms ongewone simptome. Hul spraakprobleme affekteer nie albei tale nie. As slegs een deel van die brein beseer is, kan die ander een nog werk. Dan praat die pasiënte een taal beter as die ander. Die twee tale word ook teen ’n verskillende pas weer geleer. Dit bewys dat albei tale nie op dieselfde plek gestoor word nie. Omdat hulle nie tegelyk geleer is nie, vorm hulle twee sentrums. Dis nog onbekend hoe die brein verskeie tale beheer. Maar nuwe bevindings kan tot nuwe leerstrategieë leer.