Afrikaans » Italiaans | 68 [agt en sestig] | groot – klein

68 [sessantotto] grande – piccolo

groot en klein	grande e piccolo
Die olifant is groot.	L’elefante è grande.
Die muis is klein.	Il topo è piccolo.
donker en helder	scuro e chiaro
Die nag is donker.	La notte è scura.
Die dag is helder.	Il giorno è chiaro.
oud en jonk	giovane e vecchio
Ons oupa is baie oud.	Nostro nonno è molto anziano.
70 jaar gelede was hy nog jonk.	Settant’anni fa era ancora giovane.
mooi en lelik	bello e brutto
Die vlinder is mooi.	La farfalla è bella.
Die spinnekop is lelik.	Il ragno è brutto.
Dik / vet en dun	grasso e magro
’n Vrou van 100kg is dik / vet.	Una donna di 100 chili è grassa.
’n Man van 50kg is dun.	Un uomo di 50 chili è magro.
duur en goedkoop	caro e non caro / costoso e non costoso
Die motor is duur.	La macchina è cara / costosa.
Die koerant is goedkoop.	Il giornale non è caro / costoso.

Twee tale = twee spraaksentrums!

Dis nie vir ons brein om ’t ewe wanneer ons ’n taal leer nie. Omdat dit verskillende stoorplekke vir verskillende tale het. Die tale wat ons leer, word nie almal saam gestoor nie. Tale wat ons as volwassenes leer, het hul eie stoorplek. Dit beteken die brein verwerk die nuwe reëls op ’n ander plek. Hulle word nie saam met die moedertaal gestoor nie. Mense wat aan die ander kant tweetalig grootword, gebruik net een deel van die brein. Talle studies het dié gevolgtrekking gemaak. Neurowetenskaplikes het verskeie proefkonyne ondersoek. Die proefkonyne het twee tale vlot gepraat. Een deel van die toetsgroep het egter met albei tale grootgeword. Die ander deel het die tweede taal later in hul lewe geleer. Navorsers kon die breinaktiwiteit tydens die taaltoetse meet. So kon hulle sien watter dele van die brein tydens die toetse gewerk het. En hulle het gesien dat “laat” leerders twee spraaksentrums het! Navorsers het reeds lank vermoed dis so. Mense met breinbeserings het verskillende simptome. So kan breinskade tot spraakprobleme lei. Mense wat aangetas is, kan nie woorde so goed uitspreek of verstaan nie. Maar tweetalige slagoffers het soms ongewone simptome. Hul spraakprobleme affekteer nie albei tale nie. As slegs een deel van die brein beseer is, kan die ander een nog werk. Dan praat die pasiënte een taal beter as die ander. Die twee tale word ook teen ’n verskillende pas weer geleer. Dit bewys dat albei tale nie op dieselfde plek gestoor word nie. Omdat hulle nie tegelyk geleer is nie, vorm hulle twee sentrums. Dis nog onbekend hoe die brein verskeie tale beheer. Maar nuwe bevindings kan tot nuwe leerstrategieë leer.