esperanto » ĉeĥa | 53 [kvindek tri] | Vendejoj

53 [padesát tři] Obchody

Ni serĉas sportvendejon.	Hledáme obchod se sportovními potřebami.
Ni serĉas viandovendejon.	Hledáme masnu / řeznictví.
Ni serĉas apotekon.	Hledáme lékárnu.
Ni ja volas aĉeti futbalan pilkon.	Chceme totiž koupit fotbalový míč.
Ni ja volas aĉeti salamon.	Chceme totiž koupit salám.
Ni ja volas aĉeti medikamentojn.	Chceme totiž koupit léky.
Ni serĉas sportvendejon por aĉeti futbalan pilkon.	Hledáme obchod se sportovními potřebami, protože chceme koupit fotbalový míč.
Ni serĉas viandovendejon por aĉeti salamon.	Hledáme řeznictví, protože chceme koupit salám.
Ni serĉas apotekon por aĉeti medikamentojn.	Hledáme lékárnu, protože chceme koupit léky.
Mi serĉas juveliston.	Hledám klenotnictví.
Mi serĉas fotovendejon.	Hledám foto-potřeby.
Mi serĉas dolĉaĵvendejon.	Hledám cukrárnu.
Mi ja intencas aĉeti ringon.	Chci totiž koupit prsten.
Mi ja intencas aĉeti filmon.	Chci totiž koupit film.
Mi ja intencas aĉeti torton.	Chci totiž koupit dort.
Mi serĉas juveliston por aĉeti ringon.	Hledám klenotnictví, protože chci koupit prsten.
Mi serĉas fotovendejon por aĉeti filmon.	Hledám foto-potřeby, protože chci koupit film.
Mi serĉas dolĉaĵvendejon por aĉeti torton.	Hledám cukrárnu, protože chci koupit dort.

La memoro bezonas la parolon

La plej multaj homoj memoras sian unuan lernejan tagon. Ili tamen ne plu scias tion, kio antaŭe okazis. Ni havas preskaŭ neniun memoron pri niaj unuaj vivjaroj. Sed kial estas tiel? Kial ni ne memoras tion, kion ni travivis estante beboj? La kialo troviĝas en nia disvolviĝo. La parolkapablo kaj la memorkapablo disvolviĝas preskaŭ samtempe. Kaj por povi ion memori, la homo bezonas la parolkapablon. Tio signifas ke li jam devas havi vortojn por tio, kion li travivas. Sciencistoj efektivigis diversajn testojn kun infanoj. Ili tiuokaze faris interesan malkovron. Ekde kiam la infanoj lernas paroli, ili forgesas ĉion antaŭe okazintan. La eko de la parolo do estas ankaŭ la eko de la memoro. La infanoj multe lernas en la unuaj tri jaroj de sia vivo. Ili ĉiutage travivas novajn aferojn. Ili tiuaĝe ankaŭ faras tre gravas spertojn. Ĉio ĉi malgraŭe perdiĝas. La psiĥologoj nomas tiun fenomenon infana amnezio. Restas nur la aferoj, kiujn la infanoj povas nomi. La personajn spertojn konservas la membiografia memorkapablo. Ĝi funkcias kiel taglibro. En ĝi konserviĝas ĉio, kio gravas por nia vivo. La membiografia memorkapablo do ankaŭ formas nian identecon. Sed ĝia disvolviĝo dependas de la lernado de la gepatra lingvo. Kaj nian memorkapablon ni povas aktivigi nur per nia parolkapablo. Kompreneble ne vere forestas la aferoj, kiujn ni travivis estante beboj. Ili estas konservitaj ie en nia cerbo. Sed ni ne plu povas aliri ilin… vere bedaŭrindas, ĉu ne?