Nederlands » Portugees BR | 58 [achtenvijftig] | Lichaamsdelen

58 [cinquenta e oito] Membros do corpo

Ik ben een man aan het tekenen.	Eu desenho um homem.
Eerst het hoofd.	Primeiro a cabeça.
De man draagt een hoed.	O homem tem um chapéu.
Je kan zijn haar niet zien.	Não se vê o cabelo.
Je kan ook zijn oren niet zien.	Também não se vêem as orelhas.
Je kan ook zijn rug niet zien.	As costas também não se vêem.
Ik ben de ogen en de mond aan het tekenen.	Eu desenho os olhos e a boca.
De man danst en lacht.	O homem dança e sorri.
De man heeft een lange neus.	O homem tem um nariz muito comprido.
Hij draagt een stok in zijn handen.	Ele leva uma bengala nas mãos.
Hij draagt ook een sjaal om zijn nek.	Ele também leva um cachecol no pescoço.
Het is winter en het is koud.	É inverno e está frio.
De armen zijn gespierd.	Os braços são fortes.
De benen zijn ook gespierd.	As pernas também são fortes.
De man is van sneeuw.	O homem é de neve.
Hij draagt geen broek en geen jas.	Ele não leva calças, nem um casaco.
Maar de man bevriest niet.	Mas o homem não está com frio.
Hij is een sneeuwman.	Ele é um homem de neve.

Is er een universele grammatica?

Als we een taal gaan leren, dan leren we ook de grammatica. Bij kinderen die hun moedertaal leren, gebeurt dit automatisch. Ze realiseren zich niet dat hun hersenen veel verschillende regels leren. Toch gaan ze vanaf het begin hun eigen taal leren. Omdat er vele talen bestaan, is er ook veel grammatica. Maar bestaat er ook een universele grammatica? Deze vraag houdt de wetenschap al een geruime tijd bezig. Nieuwe onderzoeken zouden hier een antwoord op kunnen geven. Maar hersenonderzoekers hebben een interessante ontdekking opgedaan. Ze hebben proefpersonen de grammaticaregels laten leren. Deze proefpersonen waren taalstudenten. Ze hebben Japans of Italiaans geleerd. De helft van de grammatica regels waren verzonnen. Maar de proefpersonen wisten dat niet. Nadat ze klaar waren met het leren werden de zinnen aan de leerlingen gepresenteerd. De proefpersonen moesten beoordelen of de zinnen correct waren. Terwijl ze hun opdracht gingen oplossen, werden hun hersenen geanalyseerd. Dat wil zeggen dat de onderzoekers de activiteit van de hersenen hebben gemeten. Zo konden ze controleren hoe de hersenen op de zinnen gingen reageren. En het lijkt alsof onze hersenen de grammatica herkent! Bij de verwerking van de taal zijn specifieke hersengebieden actief. Hiertoe behoort ook het gebied van Broca. Het bevindt zich in de linker cerebrale. Toen de studenten de echte regels gingen verwerken, was deze zeer actief. Bij de verzonnen regels nam de activiteit echter aanzienlijk af. Het zou ook kunnen zijn dat alle grammatica dezelfde achtergrond hebben. Ze zouden dan allemaal dezelfde principes volgen. En deze principes waren ons al aangeboren ...