Nederlands » Sloveens | 58 [achtenvijftig] | Lichaamsdelen

58 [oseminpetdeset] Deli telesa

Ik ben een man aan het tekenen.	Rišem moža.
Eerst het hoofd.	Najprej glavo.
De man draagt een hoed.	Mož nosi klobuk.
Je kan zijn haar niet zien.	Las se ne vidi.
Je kan ook zijn oren niet zien.	Tudi ušes se ne vidi.
Je kan ook zijn rug niet zien.	Hrbta tudi ni videti.
Ik ben de ogen en de mond aan het tekenen.	Rišem oči in usta.
De man danst en lacht.	Mož pleše in se smeje.
De man heeft een lange neus.	Mož ima dolg nos.
Hij draagt een stok in zijn handen.	V rokah drži palico.
Hij draagt ook een sjaal om zijn nek.	Okoli vrata ima ovit šal.
Het is winter en het is koud.	Zima je in je mrzlo.
De armen zijn gespierd.	Roke so močne.
De benen zijn ook gespierd.	Tudi noge so močne.
De man is van sneeuw.	Mož je iz snega.
Hij draagt geen broek en geen jas.	Ne nosi ne hlač, ne plašča.
Maar de man bevriest niet.	Vendar tega moža ne zebe.
Hij is een sneeuwman.	On je sneženi mož.

Is er een universele grammatica?

Als we een taal gaan leren, dan leren we ook de grammatica. Bij kinderen die hun moedertaal leren, gebeurt dit automatisch. Ze realiseren zich niet dat hun hersenen veel verschillende regels leren. Toch gaan ze vanaf het begin hun eigen taal leren. Omdat er vele talen bestaan, is er ook veel grammatica. Maar bestaat er ook een universele grammatica? Deze vraag houdt de wetenschap al een geruime tijd bezig. Nieuwe onderzoeken zouden hier een antwoord op kunnen geven. Maar hersenonderzoekers hebben een interessante ontdekking opgedaan. Ze hebben proefpersonen de grammaticaregels laten leren. Deze proefpersonen waren taalstudenten. Ze hebben Japans of Italiaans geleerd. De helft van de grammatica regels waren verzonnen. Maar de proefpersonen wisten dat niet. Nadat ze klaar waren met het leren werden de zinnen aan de leerlingen gepresenteerd. De proefpersonen moesten beoordelen of de zinnen correct waren. Terwijl ze hun opdracht gingen oplossen, werden hun hersenen geanalyseerd. Dat wil zeggen dat de onderzoekers de activiteit van de hersenen hebben gemeten. Zo konden ze controleren hoe de hersenen op de zinnen gingen reageren. En het lijkt alsof onze hersenen de grammatica herkent! Bij de verwerking van de taal zijn specifieke hersengebieden actief. Hiertoe behoort ook het gebied van Broca. Het bevindt zich in de linker cerebrale. Toen de studenten de echte regels gingen verwerken, was deze zeer actief. Bij de verzonnen regels nam de activiteit echter aanzienlijk af. Het zou ook kunnen zijn dat alle grammatica dezelfde achtergrond hebben. Ze zouden dan allemaal dezelfde principes volgen. En deze principes waren ons al aangeboren ...