esperanto » rumana | 57 [kvindek sep] | Ĉe la kuracisto

57 [cincizeci şi şapte] La medic

Mi havas rendevuon ĉe la kuracisto.	Am o programare la medic.
Mi havas rendevuon je la deka horo.	Am programare la ora zece.
Kiel vi nomiĝas?	Cum vă numiţi?
Bonvolu sidiĝi en la atendejo.	Vă rog luaţi loc în sala de aşteptare.
La kuracisto tuj venos.	Medicul vine imediat.
Kie vi estas asekurata?	Unde aveţi asigurare?
Kion mi faru por vi?	Cu ce vă pot ajuta?
Ĉu vi havas dolorojn?	Aveţi dureri?
Kie doloras al vi?	Unde vă doare?
Mi ĉiam havas dorsdolorojn.	Am tot timpul dureri de spate.
Mi ofte havas kapdolorojn.	Am adesea dureri de cap.
Mi foje havas ventrodolorojn.	Am câteodată dureri de burtă.
Bonvolu senvestigi vian supron!	Vă rog să vă dezbrăcaţi la bust.
Bonvolu kuŝiĝi sur la tablon.	Întindeţi-vă vă rog pe canapea.
Via sangopremo estas normala.	Tensiunea este bună.
Mi injekcias vin.	Vă fac o injecţie.
Mi preskribas al vi pilolojn.	Vă dau tablete.
Mi donas al vi preskribon por la apoteko.	Vă prescriu o reţetă pentru farmacie.

Ankaŭ la emocioj parolas malsamajn lingvojn!

En la mondo parolatas multaj malsamaj lingvoj. Ne ekzistas universala homa lingvo. Sed kio pri nia mimiko? Ĉu universalas la lingvo de la emocioj? Ne, ankaŭ tie estas diferencoj! Oni longe kredis ke ĉiuj homoj same esprimas siajn emociojn. La mimikan lingvon oni konsideris universale komprenebla. Charles Darwin kredis ke la emocioj estas vivgravaj por la homoj. Sekve, ili same kompreniĝu en ĉiuj kulturoj. Sed novaj esploroj kondukas al aliaj rezultoj. Ili montras ke estas diferencoj ankaŭ en la lingvo de la emocioj. Tio signifas ke nian mimikon influas nia kulturo. Tial la homoj en la mondo montras kaj interpretas emociojn malsame. La sciencistoj distingas ses primarajn emociojn. Tiuj estas la ĝojo, la malĝojo, la kolero, la naŭzo, la timo kaj la surprizo. Sed la eŭropanoj havas alian mimikon ol la azianoj. Kaj ili legas aliajn aferojn sur la samaj vizaĝoj. Tion konfirmis diversaj eksperimentoj. Oni tiuokaze montris al subjektoj vizaĝojn sur komputila ekrano. La subjektoj devis priskribi tion, kion ili legas sur la vizaĝoj. La diferenco en la rezultoj havas plurajn kialojn. En iuj kulturoj oni montras emociojn pli forte ol en aliaj. La intensecon de la mimiko oni tial ne same komprenas ĉie. Kaj la homoj el malsamaj kulturoj atentas aliajn aferojn. Vizaĝlegante la azianoj koncentriĝas je la okuloj. La eŭropanoj kaj la amerikanoj aliflanke ankaŭ rigardas la buŝon. Sed unu vizaĝesprimon oni ĝuste komprenas en ĉiuj kulturoj… Temas pri afabla rideto!