polski » hiszpański | 44 [czterdzieści cztery] | Wieczorne wyjście

44 [cuarenta y cuatro] Salir por la noche

Czy tu jest dyskoteka?	¿Hay alguna discoteca por aquí?
Czy tu jest klub nocny?	¿Hay algún club nocturno por aquí?
Czy tu jest jakaś knajpka?	¿Hay algún bar por aquí?
Co grają dzisiaj wieczorem w teatrze?	¿Qué hay esta noche en el teatro?
Co grają dzisiaj wieczorem w kinie?	¿Qué ponen esta noche en el cine?
Co grają dzisiaj wieczorem w telewizji?	¿Qué echan esta noche por televisión?
Czy są jeszcze bilety do teatru?	¿Aún hay entradas para el teatro?
Czy są jeszcze bilety do kina?	¿Aún hay entradas para el cine?
Czy są jeszcze bilety na mecz piłki nożnej?	¿Aún hay entradas para el partido de fútbol?
Chciałbym / Chciałabym siedzieć zupełnie z tyłu.	Querría sentarme atrás del todo.
Chciałbym / Chciałabym siedzieć gdzieś po środku.	Querría sentarme por el centro.
Chciałbym / Chciałabym siedzieć na samym przodzie.	Querría sentarme delante del todo.
Czy może mi pan / pani coś polecić?	¿Qué me puede recomendar (usted)?
Kiedy zaczyna się seans?	¿Cuándo empieza la sesión?
Czy może mi pan / pani załatwić bilet?	¿Puede conseguirme (usted) una entrada?
Czy w pobliżu jest pole golfowe?	¿Hay algún campo de golf por aquí?
Czy w pobliżu jest kort tenisowy?	¿Hay algún campo de tenis por aquí?
Czy w pobliżu jest kryty basen?	¿Hay alguna piscina cubierta por aquí?

Geny wpływają na język

To, jakim językiem mówimy, zależy od naszego pochodzenia. Ale również geny są odpowiedzialne za nasz język. Do takiego wniosku doszli szkoccy naukowcy. Badali, dlaczego angielski jest inny niż chiński. Odkryli przy tym, że też geny odgrywają tu swoją rolę. Ponieważ wpływają na rozwój naszego mózgu. Oznacza to, że kształtują nasze struktury mózgowe. Tym samym określana jest też nasza zdolność do nauki języków. Decydujące są przy tym warianty dwóch genów. Kiedy określony wariant jest rzadki, rozwijają się języki tonalne. Językami tonalnymi mówią więc ludy bez tego wariantu. W językach tonalnych wysokość tonów określa znaczenie słów. Do nich zalicza się na przykład chiński. Gdy jednak wariant genu dominuje, rozwijają się inne języki. Angielski nie jest językiem tonalnym. Warianty tych genów nie są równomiernie podzielone. Oznacza to, że na świecie występują nierównomiernie. Języki mogą przetrwać tylko wtedy, gdy są przekazywane dalej. W tym celu dzieci muszą umieć naśladować język swoich rodziców. Muszą więc dobrze nauczyć się języka. Tylko wtedy będzie przekazywany z pokolenia na pokolenie. Starszy wariant genu to ten, który wspiera języki tonalne. Dawniej prawdopodobnie było więcej języków tonalnych niż dzisiaj. Genetycznych komponentów nie można jednak przeceniać. Mogą się przyczyniać tylko do wyjaśnienia rozwoju języków. Nie ma natomiast żadnego genu na angielski i chiński. Każdy może uczyć się każdego języka. Do tego nie jest potrzebny żaden gen, tylko zaciekawienie i dyscyplina!